 |
Bigo sa paghahanap ng libro sa Cubao (nagtitipid kasi baka makamura :)) inabot kami ng gutom at nagpasyang kumain...Unlimited Rice! San pa eh da sa Mang Inasal! kung saan natuwa kami sa bilis ng serbisyo...pinakamaayos at pinakamabilis sa lahat ng branch na nakainan namin! At nakuha ko pang mag post sa board nila :) Paglabas ay biglang sumakit ang tiyan ng aking anak na si Yara...Oh no!"empacho"Wag naman please!apendisitis? Amin siyang pinaupo upang magpahinga,at nakatabi niya sa upuan ang isang matandang nakangiti sa amin at bumulong "konting tulong para sa masasakit kong tuhod" naalala ko tuloy ang aking ina na madalas sumakit ang tuhod at ugat sa paa (at aming "schlerotherapy" session) kung kaya't natigatig ako at nagbigay, binuksan ang pitaka at nakitang ang baryang natitira ay BENTE PESOS, alam kong di sasapat kahit yata pambili ng "pain reliever" ngunit binigay ko parin...Laking gulat ko ng nagningning ang kanyang mata at nagpakawala ng napakatamis na ngiti! "Salamat po! Maraming Salamat!" wika niya, paulit ulit hindi tumitigil hanggat hindi kami nakakalayo. Habang naglalakad sinabi ko kay Dex, "bente pesos palang ang naibigay ko ganun na ang pasasalamat ng matanda pano pa kaya kung isang daan!" Nakakatawa? Hindi! Nakakamangha? Oo Sa taong likas ang pagkilala ng utang na loob...madali ang salitang Salamat! At ang matandang binigyan ko ng Bente pesos ang sumasalamin sa salitang "GRATITUDE". Puso niya'y taglay ang pasasalamat kahit sa maliit na bagay na ibinigay ng kanyang kapwa. Kung mangyari mang mag krus muli ang aming landas, hindi ko palalampasin ang pagkakataong ako naman ang magsabi sa kanya "Salamat po! Maraming Salamat!" sa napakamahalagang aral na aking natutunan kapalit ng barya kong Bente pesos...Salamat po O Diyos at hinipo Niyo ako at binigyan ng pagkakataong makadaupang palad ang matandang may pusong mapagpasalamat! |
0 comments:
Post a Comment